Συγχωρέστε με
μα δεν αντέχω τον πειρασμό
ν’αφιερώσω σ’ όλλους εσάς
(που χιμήξατε πάνω του…
να τον φάτε!) το παρακάτω
ΟΙ ΦΕΝΑΚΙΣΜΕΝΟΙ
Σαν κωπηλάτες ρωμαϊκής γαλέρας
αιώνια βολοδέρνουμε
στις ξέρες της αναγκαιότητας
στις ερημιές της ουτοπίας
άλλοτε τρώγοντας τις σάρκες μας
κι άλλοτε ξερνώντας τα σωθικά μας
δεσμώτες των κοινωνικών δομών
όπως και οι πρόγονοί μας
αιώνια καταδικασμένοι
να φτάνουμε στην πηγή
και να μην πίνουμε
τη μοίρα ολημερίς κι ολονυχτίς
με το σφυρί και με το νου
να πελεκάμε
κι αυτή να μένει
πάντα ολόιδια
ραγιάδες
καταδικασμένοι εσαεί
να χτίζουμε και να γκρεμίζουμε
να γκρεμίζουμε και να χτίζουμε
χωρίς ανασαμό
εμείς και τα παιδιά μας
και τα παιδιά των παιδιών μας
αιχμάλωτοι της Ιστορίας
αιώνια παγιδευμένοι
ανάμεσα στο φόβο το δυνάστη
και στην πλανεύτρα ελπίδα
μάθαμε πια να μη φοβόμαστε
κι ακόμα περισσότερο
να μην ελπίζουμε
όχι πως τάχατες λευτερωθήκαμε
από τις πονηριές της Ιστορίας
ακόμα είμαστε φενακισμένοι
Με κατανόηση…
Ευχαριστώ