Φίλε Αρκάδα,(κατά τις θείτσες Αρκάδι)είμαι ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ. Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ,που έχει
από παντού πληροφόρηση.Αυτοί που τον πληροφορούν,τον πονούν και τον νιάζονται.
Ναί,κοιμάμαι νωρίς,γιατί οι νύχτες δεν μου ανήκουν.Σήμερα σηκώθηκα στις 2πμ,γιά
δουλειά κι έτσι πρόλαβα να εξομολογηθώ,το βάρος που με πλάκωνε.Αστο,μην ζητάς
περισσότερα φίλε.Απλά δυό μέρες,είχα μαυρίλα στην ψυχή,έναν θεόπικρο βραχνά.
Αν κάτι δεν αντέχω,είναι η από μέρους μου(έστω κι αθέλητη)αδικία.Επειδή όμως
ούτε τ’αθέλητα αντέχω,σού όφειλα μιά συγγνώμη,γιά την όποια παρανόηση.Αυτό είν’όλο
και μην τοψάχνεις,παραπάνω.Η εκτίμησή μου γιά σένα,δεν ράγισε ποτέ.
Αστυ σοφή, Αστυ κρυστάλλινη,Αστυ συνείδησή μου ‘άλλη’,σ’ευχαριστώ.