Εγώ πάλι Περσέα φίλε μου, επειδή ανδρώθηκα μέσα στις ανοησίες του μαρξισμού, επιμένω πως αυτή η νεοχεγγελιανή αρχή, ότι “οι λαοί δεν φταίνε ποτέ”, είναι ένα από τα σπουδαιότερα δηλητήρια που μας πότισαν, δεδομένου ότι βολεύει όλες τις συλλογικές υποστάσεις, στο στήσιμο των όποιων -ισμών τους.(σοσιαλισμοί, κομμουνισμοί, μπολσεβικισμοί, φασισμοί, ναζισμοί κλπ κλπ)
Πηγαίνοντας τώρα στα γεράματα λοιπόν πίσω στον Παππού Αριστοτέλη, προτιμώ την θέση του στα Ηθικά Νικομάχεια, περί ευθύνης του πολίτη, από την μαρξογενή αντίληψη του “θεού λαού”.
Εκτιμώ λοιπόν πως το ΠΑΜ, το οποίο προτείνει μια σειρά μέτρων άμεσης εμπλοκής του λαού με την σαφή οριοθέτηση της ευθύνης του του απέναντι στην κοινωνία (όπως τα ορκωτά δικαστήρια τύπου Ηλιαίας, την Παλλαϊκή Αμυνα κλπ), στην πράξη, βρίσκεται στη γραμμή Αριστοτέλη στα Ηθικά Νικομάχεια, και αυτή η θέση, μας αρέσει δεν μας αρέσει, είναι του Κινήματος. Ας θυμηθούμε λοιπόν Αριστοτέλη, από τα ΗΝ:
«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πιο επιδεκτικοί στον καταναγκασμό και στην τιμωρία παρά στη λογική και στις ηθικές αξίες. Ως εκ τούτου, ορισμένοι πιστεύουν, πως αν και είναι πρέπον ο νομοθέτης να ενθαρρύνει και να προτρέπει τους πολίτες προς την αρετή βασισμένος σε ηθικά επιχειρήματα με την ελπίδα πως όσοι έχουν λάβει μια ηθική διαπαιδαγώγηση θα ανταποκριθούν, είναι όμως ταυτόχρονα υποχρεωμένος να επιβάλει τιμωρία και ποινές στους απείθαρχους και δύστροπους…Διότι μολονότι ο ηθικός άνθρωπος, που στη ζωή του καθοδηγείται από ηθικές αρχές, θα πειθαρχήσει στη λογική, ο κακός που οι επιθυμίες του εξαρτώνται από την ηδονή, πρέπει να υποχρεωθεί σε πειθαρχία….».
Αυτά λέει ο Παππούς Αριστοτέλης και προφανώς δεν πιστεύω να εκτιμάς πως, από αυτά “εμπνέεται” ο αρχισαλτιμπάγκος του ΣΕΒ.