Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις …
Και δεν αναρωτιέται κανείς γιατί η Ελλάδα προσελκύει κυρίως καθαρίστριες, γηροκόμους και ιερόδουλες!!! Μήπως επειδή κυρίως αυτό μπορεί να τους προσφέρει;
Το γεγονός ότι οι Έλληνες είναι φαντασμένοι το γνωρίζω, μετά από 20 χρόνια στην Αθήνα – σπουδές και εργασία, επίσης γνωρίζω ότι ένα μεγάλο μέρος είναι ρατσιστές – κυρίως οι χαμηλού μορφωτικού και εισοδηματικού επιπέδου. (Βλέπε το δουλεμπόριο και τις «Ματωμένες φράουλες της Μανολάδας» – εκεί έδειραν και ξένους εργάτες και δημοσιογράφους.)
Αλλά τόσος λυσσαλέος ρατσισμός μαζεμένος σε μία ιστοσελίδα, έλεος.
Πάντα απορούσα για την πηγή της αυτοπεπίθησης του Έλληνα, αυτού του μισόκαλου-μισόκακου ανθρώπου (όπως τον είχε χαρακτηρίσει ένας μεγάλος Έλληνας), αυτοπεπίθηση η οποία αγγίζει συχνά την αλλαζονία.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποιες δηλώσεις φίλων του είδους “Θα σας αγοράσουμε με τα λεφτά μας” για την Βουλγαρία ή αντίστοιχα “Θα τους αγοράσουμε με τα λεφτά μας” για τους Τουρκο-Κυπριους.
…. Όσο για τα λεφτά είδαμε όλοι την κάτάληξη … Είναι για γέλια και για κλάμματα.
Τώρα για τον πολιτισμό και τα υπόλοιπα.
Πιστεύετε ότι δεν σας διαβάζει κανένας μη Έλληνας;
Κάνετε λάθος.
Και σας διαβάζει και συμπεράσματα εξάγει και γνώμη διαμορφώνει.
Πράγματι είναι πολύ σημαντικός ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός.
Όμως είναι ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ η ΕΛΑΦΡΌΤΗΤΑ των Νεοελλήνων.
Τι έχουν να δείξουν οι Νεο-Έλληνες στον κόσμο σήμερα (εκτός από πατριωτισμό):
Την Ελληνική εκπαίδευση;
1. Τα ελληνικά πανεπιστήμια που συνέχεια απεργούν, η εκπαίδευση της φραπεδιάς δηλαδή – που μοιράζουν τα συγγράματα μετά την εξέταση – βλέπε Οικονομικό Τμήμα της ΑΣΟΕΕ.
2. Όπου οι απελπισμένοι Έλληνες φοιτητές στα προγράμματα διδακτορικού (βλέπε Φυσική) μετά από 8 χρόνια προσπάθεια αναγκάζοντα να μεταναστεύσου στις ΗΠΑ-όπου η διάρκεια του διδακτορικού δεν υπερβαίνει τα 4 χρόνια.
3. Τα φροντιστήρια που παπαγαλίζουν πάλι το απόγευμα ότι τα παιδάκια μάθαιναν το πρωί, μπας και το εμπεδώσουν. (Και μετά σκοτώνονται με τα αλβανάκια για τη σημαία. 
4. Όπου στα σχολεία ακόμα υπάρχει η πρωινή προσευχή.
Την Ελληνική Δημοκρατία;
Δηλαδή, την κληρονομική εναλλαγή εξουσίας του Ανδρέα – Γεώργιου Παπανδρέου και των Κ. Καραμανλή – Κ. Καραμανλή ανηψιό; Όπου τον ερχομό του Ανδρέα χρηματοδότησε μεγάλη τράπεζα των ΗΠΑ εβραϊκών συμφερόντων. Λέτε να μην τα ξέρει ο κόσμος αυτά;
Αντέ και ένας Μιτσοτάκης – να είναι καλά ο άνθρωπος που προσπάθησε τότε ακόμη να συμμαζέψει το κράτος.
Τα Ολυμπιακά ιδεώδη;
Δηλαδή οι Ολυμπιονίκεις της ΝΤΟΠΑΣ του Τσέκου – Κεντέρη, Θάνου κλπ. Κανονικά στην αρχαία Ολυμπία θα τους είχαν αναγκάσει να στήσουν αγάλματα τους στην είσοδο του σταδίου με επιγραφή του ονόματος και του τόπου καταγωγής του κάθε ντοπαρισμένου.
Το κράτος;
Η κόλαση της γραφειοκρατίας και αναποτελεσματικότητας, και μέσο για πελατειακές σχέσεις. Τι απέγιναν άραγε οι αγροφύλακες του Καραμανλή και η εκπόρνευση για μία θέση στο Δημόσιο στην εποχή Ζαχόπουλου;
Η διαπλοκή και η μίζα – βλέπε Siemens, Βατοπαίδι, υποβρύχια κλπ.
Κατά τα άλλα ακόμα δεν υπάρχει κτηματολόγιο: κάτι χρυσόβουλα Τούρκικα ανασύρουν από τα ντουλάπια οι Νεοέλληνες για να αποδείξουν την ιδιοκτησία τους.
Να μην πω τίποτε άλλο για τα αυθαίρετα και τις πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι από κάθε είδος καταπατιτή.
Να μην πω επίσης τίποτε για την ανασφάλιστη εργασία.
Το πιστεύω του Νεο-Έλληνα;
Έξυπνάδα είναι η πονηριά. (Δηλ. ο χωριάτης με τη πονηριά στο μάτι, βλ. Σεφέρη)
Είναι επίσης αβάσιμοι και οι παλικαρισμοί των γραφόντων στο μπλογκ για εισβολή σε γειτονικά κράτη, αφού η Ελλάδα καλά καλά τα δικά της σύνορα δεν μπορεί να φυλάξει – βλ. Κρίση των Ιμίων. Αλλά και ο στρατός της “λούφας και παραλλαγής” είναι αμφιβόλου ετοιμότητας για τέτοιου είδους ασκήσεις.
Όσο για το παρελθόν των Ελληνο-Βουλγαρικών σχέσεων, πράγματι υπήρξαν:
1. Ο ηγεμόνας των Βούλγαρων Κρουμ ο οποίος αφού συνέτριψε τον βιζαντινό στρατό το 811 στη Βουλγαρία, φόνευσε τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Νικηφόρο Α’, έκοψε το κεφάλι του, το επαργύρωσε και το χρησιμοποιούσε ως κύπελλο στα συμπόσιά του.
2. Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας (976-1025) Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος, ο οποίος μετά τη μάχη το 1014 κατέστρεψε τον στρατό του Σαμουήλ και τύφλωσε όλους τους 14.000 Βούλγαρους αιχμαλώτους.
Κλπ.
A LA GUERRE COMME A LA GUERRE … Και χωρίς συγνώμες, αυτή είναι η ιστορία.
Δεν ήταν άγιος ο περίφημος ελληνικός «Μακεδονικός Αγώνας». Να τα κατορθώματα του Παύλου Μελά (πηγή: Ποιος σκότωσε τον Παύλο Μελά; Ελευθεροτυπία, 10/10/2004):
«Ο Μελάς διορίστηκε επικεφαλής των μακεδονομάχων του βιλαετίου Μοναστηρίου στις 14 Αυγούστου 1904. Στις 28 πέρασε με την ομάδα του τα σύνορα και στις 7 Σεπτεμβρίου έφτασε στην περιοχή της Καστοριάς. Αποστολή του ήταν η καταπολέμηση των κομιτατζήδων, που τα τελευταία χρόνια διεξήγαγαν ανταρτοπόλεμο κατά της οθωμανικής εξουσίας.
Τον επόμενο μήνα ασχολήθηκε κυρίως με την οργάνωση ενός μηχανισμού υποστήριξής του σε έξι χωριά της περιοχής. Ταυτόχρονα, επιδόθηκε στην “ένοπλη προπαγάνδα”: σκότωσε τον εξαρχικό ιερέα και δάσκαλο του χωριού Πρεκοπάνα (σημ. Περικοπή), έκλεισε το ρουμανικό σχολείο της Μπελκαμένης (σημ. Δροσοπηγή) και ανάγκασε τους εξαρχικούς κατοίκους του Σρέμπρενο (σημ. Ασπρόγεια) “να υπάγωσι και προσκυνήσωσι τον μητοπολίτην μας”. Τα περισσότερα σχέδιά του ματαιώθηκαν, ωστόσο, λόγω της απροθυμίας των ντόπιων να τον βοηθήσουν.»
——————————
Για την ιστορία: Είμαι Βουλγάρα και έχω ελληνική υπηκοότητα – κυρίως από την ανάγκη να ταξιδεύω ελεύθερα. Αφού με τις πάντα καθυστερημένες άδειες παραμονής δεν μπορούσα να ταξιδέψω – π.χ. για το φεστιβάλ κινηματογράφο του Βερολίνου. Πέτυχα στον τομέα των σπουδών μου, τα οικονομικά (εργάστηκα σε μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες στην Αθήνα).
Αντιδρούσα πάντα σε όσα με ενοχλούσαν στην Ελλάδα, αφού τα ίδια αντιμετώπιζε ο κάθε Έλληνας πολίτης, οπότε εγώ δεν ήμουν εξαίρεση. Τον τόπο όπου ζεις πρέπει να προσπαθείς να τον βελτιώσεις.
Πολύ απλά, ήμουν πολίτης της Ελλάδας – και στις ουρές της εφορίας, και στις αιμοδοσίες και στις δενδροφυτεύσεις μετά από τις πυρκαγιές.
Ωστόσο για πολλά χρόνια παρεξηγούσαν την στάση μου και εισέπραττα την απάντηση: «Αφού δεν σου αρέσει εδώ γύρνα στη χώρα σου!». Πήρε πολλά χρόνια για να πάψει η προτροπή αυτή.
Αυτά θυμήθηκα και φτάνουν.
Ναι, οι Βούλγαροι έχουν προβλήματα και παλεύουν με τη διαφθορά και την εγκλιματικότητα που άνθισαν μετά τον ερχομό του «σωτήριου καπιταλισμού», δεν ταυτίζονται όμως με αυτά. Άγονται και αυτοί όπως και άλλοι λαοί, όμως έχουν αξίες – ισότητα, ελευθερία, ανθρωπιά, ήθος.
Αυτό μπορεί να το καταλάβει κανείς μόνο όταν έχει ζήσει στη χώρα και όχι στα γκέτο τις Αθήνας.