Πρόκληση είναι το γεγονός ότι οι πολίτες έχουμε επιτρέψει να θεωρείται ότι είναι λογικό, όταν κάποιος μας πείθει “ότι είναι καλός κύριος” (για να χρησιμοποιήσω την ατάκα μιας γειτόνησσας), να μπορεί να δέχεται “δωράκια”, να κάνει “δωράκια” στον εαυτό του, πάντα εις βάρος μας, και κατόπιν να μας χρεώνει από τον καφέ του στο Κολωνάκι, τα ψώνια του σπιτιού του και το άρωμα του αυτοκινήτου του (αυτό για σένα το λένε, Βαγγέλη, χρυσό μου) τις γκόμενες τα διαζύγια, τις διατροφές και τα παντρολογήματά του.
Αν δεν σε πληρώναμε μια ζωή Άκη δεν ασχολούμασταν ποτέ ούτε με τα παντρολογήματα ούτε με τα γαμπρίσματά σου.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ: ΟΤΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΜΕΙΓΜΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ουου Θεόδωρε δικά σου λόγια!) ΕΠΙΤΡΕΨΑΜΕ “ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΚΥΡΙΟ” ΑΝΔΡΕΑ ΝΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΗΘΙΚΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ “ΒΩΜΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ” ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΣΠΑΘΙΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΕΙΣ ΒΆΡΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ!
Όταν έλεγε “είπαμε να πάρει ένα δωράκι” εμείς ήμασταν μπουκωμένοι με τα επιδόματα και δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι σήμαιναν αυτά, έπρεπε να ρημαχτεί η χώρα απ’ τα “δωράκια” και να αρχίσουν να μας στέλνουν τους λογαριασμούς στο σπίτι για να καταλάβουμε…
Είμαστε όντως προκλητικά ηλίθιοι…
Κι όταν το προκαλείς το λούζεσαι!