Αμετανόητε,
Δεν πήρες πρέφα για το πώς διεξάγεται εδώ και αρκετή ώρα η συζήτηση: πολιτισμένα και χωρίς προσωπικές αντεγκλήσεις!
Τώρα, πρόσεξε καλά αυτά, που θα σου γράψω:
α) Καταγωγή από την Ήπειρο και τη Μ. Ασία έχω κι εγώ (από τη μάνα μου), ενώ στο γενεαολογικό μου δέντρο συμπεριλαμβάνονται ουκ ολίγοι αγνωνιστές για την πατρίδα και (πράγμα πολύ σηματνικό) ούτε ένας δωσίλογος!
β) τον Έλληνα (ασφαλώς όχι όλους – δεν θα κουρασςτώ να το τονίζω , γιατί όπως φαίνεται κα΄ποιοι από σας εξακολουθούν να διαβάζουν με .., κλειστά τα μάτια), τον κατάντησαν ψωριάρη από τη Μεταπολίτεσυη και εντεύθεν οι φαυλεπίφαυλοι σοσιαλησταράδες και οι κατ’επάγγελμα Αριστεροί των κρατικών και … κοινοτικών επιδοτήσεων. Το αν αυτό συνέφερε τους Γερμανούς έπρεπε πρωτίστως να το σκεφτούμε εμείς, ίδιως όταν προσερχόμασταν στην κάλπη…
γ)Κα ι το βιβλίο του Δερτιλή το έχω σπίτι μου (παρεμπιπτόντως είναι δίτομο) και τον κ. Κέυνς κάθε άλλο παρά τον αγνοώ, όπως κακεντρχώς υπέθεσες. (Έκανα τόσες αναφορές σε στατιστικά στοιχεία , στα οποία δεν πήρα από κανέναν απάντηση, και φαντάζεσαι ότι αγνοώ τον Κέυνς, τον Χαγιεκ, τον Φρίντμαν , η τον Κρούγκμαν;). Είναι όμως καιρός να σου υποδείξω κι εγώ κάποια πονήματα για να συνειδητοποιήσεις ότι δεν μιλώ χωρίς να γνωρίζω την Ιστορία μας.
Για την κηδεμόνευση της Ελλάδας από τους ξένους, τους πάσης λογής ξένους βλ. τον Κορδάτο, Για τις Επεμβάσεις των Άγγλων στην Ελλάδα, Το Συμπλήρωμα της Ιστορίας του Ελληνικού έθνους του Πααπρρηγόπουλου, από τους ΑΛ. Δεσποτόπουλο, Τ. Βουρνά και Κιουχτσόγλου υπὄ την επιστασί Ν. Βέη.
Χρήσιμο μπορεί να φανεί η Ξενοκρατία στην Ελλάδα του Σταυριανού (άγνωστο έργο του μεγάλου ιστορικού, που μάλλον παλαιοπωλικά θα το προμηθευτείς). Το σύνολο σχεδόν των έργων του Ν. Ψηρούκη έχει αξία, αν και οι γενικεύσεις του θελουν προσοχή.
η ίδια παρατήρηση ίσχύει και γαι τα κατά τα άλλα πολύτιμα βιβλία του Κ. Μπαρμπή, για τους “εθνάρχες”: Ελ. Βενιζέλο, Κ. Καραμανλή και Α. Παπανδρέου.
Τέλος το βιβλίο του Κοντογιαννίδη, με τίτλο Ήρωες και προδότες της κατοχής θα αποτελέσει για πολλούς έκπληξη, αν το βρουν και το διαβάσουν, αφού θα τους δοθεί η ευκαιρία να συνειδητοποίησουν την έμφυτη τάση που έχει ο Έλληνας στο να επιβραβεύει δωσιλόγους, λαμόγια, και λοιπά καθάρματα, ψηφίζοντάς τους ή θέτοντάς τους στο Πάνθεο των ηρώων (Στην συνειδητοποίηση αυτή συμβάλλει εξ άλλου τα μέγιστα και το βιβλίο του Λουκά Πάτρα, Ιστορία του ελληνικού πολιτικού Διμορφισμού).
Λάβε δε υπ’ όψιν σου ότι αυτό που έκανε ο ΓΑΠ , δηλ την υποθήκευση της ΄πατρίδας μας και την άρση της εθνικής μας κυριαρχίας… επεχείρησαν κατ’επανάληψη οι Αγγλοσάξωνες τοκογλύφοι να το επιτύχουν , ζητώντας από τους κατά καιρούς ιθύνοντές μας κάτι ανάλογο: υποθήκη εθνικής περιουσίας.
ε λοιπόν σε πληροφορώ, φίλτατε, ότι ούτε οι επναστατημένοι έλληνες του 1825, ούτε οι κυβερνήσεις Δηλιγιάννη και Τρικούπη δέχτηκαν να συνργήσουν σε κάτι τέτοιο, μολονότι στην δεύτερη περίπτωση τις απιτήσεις των ξένων πιστωτών μας στήριξε ο Βασιλεύς Γέωργιος Α΄. (Η συνέχεια, βέβαια, είναι γνωστή:ο ατυχής πόλεμος του 1897, τον οποίο προκάλεσαν και οι Γερμανοί ως πιστωτές μας, και το ΔΝΤ της εποχής, ο ΔΟΕ). Στην πρώτη περίπτωση, η Εθνική των Ελλήνων Συνέλευση υπό τον Π. Νοταρά, απέρριψε μετά βδελυγμίας την απαίτηση των Αγγλοεβραίων πιστωτών μας , αδελφών Ρικκάρντο, να υποθηκεύσουμε εθνικές γαίες στην Κορινθία· και αυτό σε μία αποχή που η δαμόκλειος σπάθη του Οθωμανού δεν είχε πάψει να επικρέμεται πάνω από το κεφάλι του επαναστατημένου έθνους μας… Τότε που δεν είχαμε καλά καλά στήσει το ρωμαίικο ξέραμε να λέμε όχι και στους Αγγλοεβραίους, στους Γερμανούς και σε πολλούς άλλους… Σήμερα, στην “ισχυρή Ελλάδα” του Σημίτη και του Πάγκαλου, μας φταινε οι Γερμα νοί, επειδή δυο άνθρωποι (αμφιβόλου εθνικής συνειδήσεως) υποθήκευσαν, πούλησαν, πρόδωσαν και μάλιστα ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΑ (βλ. Στρος Καν).
δ) Τέλος όσο για το “οι φίλοι σου οι Γερμανοί” θα έπρεπε να απξιώσω να σου απαντήσ:ω!
Όμως, λόγω ευερέθιστου χαρακτήρα δύσκολα σηκώνω τις προσβολές:
Είμαι Έλληνας κι αγαπώ, μετά το Θεό, την πατρίδα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Αυτή η στάση όμως μου υπαγορεύει να θεωρώ επικινδυνότερο εχθρό αυτής της πατρίδας (η οποία βέβαια δεν ταυτίζεται με το αριθμητικό άθροισμα των κατοίκων της, αλλά το υπερβαίνει κατά πολύ ) τον κακό μας εαυτό, το διαχρονικό “δαιμόνιο” του Έλληνα, που ότων ευνουχιστεί ή αφιονιστεί γίνεται “δαίμονας” και “άγγελος εξολοθρευτής” της ίδιας της ιστορικής μας υπόστασης.
Λυπάμαι, που δεν μπορούμε να διφωνήσουμε, χωρίς να εκτρέπουμε τη συζήτηση σε ανταλλαγή προσβολών.
Ευχαριστώ
Υ.Γ. Τα οικονομικής φύσεως θέματα που έθεσες χρήζουν όντως συζήτησης που παρέλκει εν προκειμένω. Αλλά είναι μειωτικό της νοημοσύνης μας να διαμρτύρεται κάποιος γιατί δεν δανείζονται όλες οι χώρες τη ΕΕ με τα ίδια επιτόκια. Οικονομίες ανάπηρες ή συντηρούμενες με αναπνευστικό σωλήνα στη ζωή δεν μπορούν να δανέιζονται με το αυτό επιτόκιο που δανείζονται μεγάλες παραγωγικές δυνάμεις. Και όμως, αν είχες λίγο παρακολουθήσει, μέχρι πριν έναμιση χρόνο η Ελλάδα δανειζόταν από τις “αγορές” μς επιτόκιο ελάχιστα υψηλότερο από αυτό χωρών με παραγωγική βάση και αναπυτξιακή υποδομή έτη φωτός ανώτερη από τη δική μας (Γερμανί, Γαλλίςα, Ολλανδία, Δανία, Αυστρία και πάει λέγοντας). Αυτό ήταν μια ευκαιρία για μας και ταυτόχρονα μια ακραία απειλή: Το κόστος του χρήματος μειώθηκε για σχεδόν μία δεκαετία στην Ελλάδα (δίνοντας πνοή ζωής στην κατανάλωση και προκαλώντας έκρηξη στα στεγαστικά), ενώ την ίδια στιγμή η παραγωγικότητά μας κατακρημνιζόταν στα τάρτρα του πεντακομματικού λαϊκισμού μας!!! Με πολύ απλά λόγια η Ελλάδα με ευθύνη πτωτίστως των ταγών της (δηλώνουν Έλληνες, παρεμπιπτόντως, και όχι Γερμανοί) έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την μακρά περίοδο χάριτος που της δόθηκε με τον φθηνό δανεισμό, και αντί να ετοιμαστεί για να κολυμπήσει χωρίς “μπρατσάκια” στα βαθιά, βυθίστηκε στην καταναλωτική ευωχία. Τώρα ήρθε η ώρα να λάβει τα επίχειρα της ανεμελειάς, την Αργεντινοποίησή της.
Ανάλογες ενστάσεις θα μπορούσε να εγείρει κανείς και για τη χαλάρωση του “ανόητου” Συμφω΄νου σταθερότητας, αλλά και για την έκδοση του περίφημου Ευρωομολόγου. Αυτό θα σήμαινε πολύ απλά ότι οι Ευρωπαίοι (και πρώτοι οι Γερμανοί φυσικά) θα άνοιγαν την πόρτα ενός, απροκάλυπτα πλέον, πληθωρικού νομίσματος, όπως έπραξε και πράτει απότη δεκαετία του 70 , αλλά κυρίως τα τελευταία χρόνια, η σχεδόν χρεοκοπημένη Αμερική. Αυτό θέλουμε; Εμείς οι Έλληνες, και κυρίως οι διαβουκολευτές μας πολιτικοί, τα συνδικαλιστάσρια, οι αργομισθία του δημοσίου και αετονύχηδες της δήθεν επιχειρηματικότητας και βέβαια το θέλουν για να συνεχίσουν το φαγοπότι· οι Ευρωπαίοι όμως (και όχι μόνο οι Γερμανοί) γιατί να θέλουν ένα απληθωρικό νόμισμα, δηλ. ένα νόμισμα με μειωμένη ή μηδενική αξιοπιστία, αφ΄ ης στιγμής στερούνται των εργαλείων εκείνων που επιτρέπουν στις ΗΠΑ να επιβάλλουν την κυριαρχία του τυπωμένου χαρτιού, που λέγεται δολλάριο: δηλ. την ισχύ των όπλων (και ο νοών νοείτω!!); Οι ΗΠΑ στηρίζουν δια των όπλων την πληθωρική φωτοτυπία τους, Οι Ρώσοι εκβιάζουν τους πάντες με τους ενεργειαούς πόρους τους, οι Κινέζοι διαθέτουν ένα τεχνιτά υποτιμημένο γουάν με εργαλέιο ακριβώς την σοσιαλφασιστική ειλωτία εκατομμυρίων εργατών τους, οι Ευρωπαίοι, σας ρωτώ, πώς θα στηρίξουν το Ευρώ, εάν κατ’ απαίτηση δίκή σας , του ΓΑΠ , του Σόρος, ή του … Σαμαρά μετρέψουν το νόμισμά του σε “πετσετάκια”;