Εγώ, πάλι, γιατί τρελλάθηκα στα γέλια;Ακόμα να συνέλθω. Ο Λαζόπουλος στη Συγγρού; Χαχαχααα, Χοχοχο, η κοιλιά μου θα μου φύγει.
Αει στο καλό σας, παστόκια. Τέτοια να λέτε να σκάει λίγο το χειλάκι μας.
Οσο για τον Λάκη “μας”, νά μην αμοιφθεί για την Υπατία, τη φιλολάθρο φλυαρία του και για όσα “πρόσφερε” με τη δήθεν πολιτική του σάτυρα, ανακατεμένη με Κούγια, Βροχοπούλου, την άλλη τη υποψήφια αοιδό πώς τη λέγανε, με φαλλούς αλλά και μερικά τραγούδια του αθάνατου Μάνου Λοίζου, για να βάλουμε και την επαναστατική μουσική στο έξυπνα αποπροσανατολιστικό μας πρόγραμμα.
Οι καλλίτέχνες και δη οι ηθοποιοί, απ΄ότι ξέρω, είναι “καθρέφτες” της ζωής των θεατών τους, της εποχής που ζούνε.
Θυμάμαι μ΄έναν λυγμό στο λαιμό, τον πολυαγαπημένο Θανάση Βέγγο στον ρόλο του Τρελού, να λέει και να ξαναλέει ” τρέχω, όλο τρέχω για να μην σκέφτομαι. Γιατί όταν σκέφτομαι, θυμώνω. Πολύ θυμώνω!”
Φαντάζεστε, φίλοι μου, πόσες έννοιες εμπεριέχονται σ΄αυτή φρασούλα;
Ο Λαζόπουλος δεν σκέφτεται… από μόνος του. Δεν του αρέσει αυτό το σπορ. Βάζει, λοιπόν, λίγο σεξ, λίγη κοροϊδία, λίγο τούτο, λίγο τάλλο αλλά όχι, δεν “διδάσκει” ούτε διαπαιδαγωγεί με τη σάτυρά του. Μήτε αντικατοπτρίζει το γελοίο ή το μη γελοίο, το κωμικό ή το τραγικό της εποχής του. Δεν αντλεί την τέχνη του από τον λαό και τα βάσανά του. Μέ κάποιες αναλαμπές, βέβαια, μικρά στιγμιότυπα στις εκατοντάδες παραστάσειςμ του.
Και, φυσικά, μήτε την κεφαλήν του επί…δεξιά σκέφτηκε ποτέ να κλίνει.
Αρα, ο θίασος που μας κυβερνά έχει πολύ ατάλαντους…”ηθοποιούς” για να βγάζει τέτοιους αστείους φετφάδες.