Κόριννα, Σπάρτακε και λοιπά αδέρφια, μια καλημέρα καθυστερημένη, τώρα επέστρεψα σπίτι.
Ο,τι γράφετε είναι σα να τόγραψα εγώ- δηλ. οι ιδέες, γιατί το γράψιμό σας δεν θα το πετύχαινα με τίποτα.
Το θέμα είναι πώς θα πείσουμε για λήψη μέτρων ώστε νά έχουμε αδιάβλητες όντως εκλογές.
Χτες το απόγευμα βρήκα να σεργιανάει έξω από το σπίτι μου ένας κύριος, παλιός πρόεδρος του ΕΟΤ τα …δοξασμένα χρόνια της 10ετίας του ΄80 κι άρχισε να μου εκθειάζει τη συμφωνία περί μείωσης 1% κλπ.
-Αυτά, για τίποτα παιδάκια του Γυμνασίου, του απάντησα, προπαγάνδα σε μένα τώρα…
Αρχισε τότε να φωνάζει ότι “όλοι τα φάγαμε τόσα χρόνια και πρέπει να πληρώσουμε” κι άλλα τέτοια.
Αρχισα να φωνάζω κι εγώ ότι οι φίλοι του τα λαμόγια τα φάγανε κι όχι οι Ελληνες που δεν είναι στην πλειοψηφία τους λαμόγια.
Θέλω να πώ μ΄αυτό ότι παλεύουν με νύχια και με δόντια να δημιουργήσουν κλίμα ενοχής, αποδοχής συνυπευθυνότητας κι αβεβαιότητας στους πολίτες, ώστε και τα φοβερά μέτρα τους να τα περνούν αλώβητα και να προκαταλαμβάνουν πιθανές αντιδράσεις μας σε περίπτωση καλπονοθείας.
Από πλευράς αντιπολίτευσης, όπως πολύ σωστά προσδιόρισες, φίλε Σπάρτακε, καθεύδει σύμπασα.
Πώς στην ευχή θα ταρακουνήσουμε τον κόσμο, να ξυπνήσει;
↧
Σχόλιο στο 17 Απριλίου οι εκλογές, ένα αξιόπιστο σενάριο. από δύσπιστος
↧