Καμια παρεξηγηση.
Δυστυχως τηλεοραση δε βλεπω, διοτι δεν εχω, φοιτητης στα δυσκολα χρονια ειμαι. Αλλα αν ειχα, να εισαι σιγουρος(η?) οτι δε θα πασπαλιζομουν με τη λασπη που προσφερουν καναλια οπως αυτα του Παναγιωτοπουλου.
Ουτε ΠΑΣΟΚ ειμαι. Μπορω να σου πω οτι εκλινα προς (αλλα φυσικα οχι ταγμενος) προς τα Νεοδημοκρατικα στρατευματα, διοτι με εξεφραζαν περισσοτερο καποιες απο τις πολιτικες τους.
Εκει που θελω να καταληξω, ειναι πως αυτη τη στιγμη δεν με εκφραζει δυστυχως τιποτα και κανενας. Και πιστευω πως δεν ειμαι ο μονος. Πλεον, δεν ειναι “απλα μια αναποδεικτη πραγματικοτητα” το οτι η πλειονοτητα των ανθρωπων στην πολιτικη εξουσια ειναι ανικανοι, παραμυθαδες, δημαγωγοι και αναξιοι της αρμοδιοτητας τους. Ειναι “αποδεδειγμενη” πλεον αυτη η πραγματικοτητα, και γι’ αυτο απορω πως ακομη και στη σημερινη ημερα υπαρχουν ατομα που ΔΗΜΑΓΟΓΟΥΝΤΕ τοσο ευκολα απο γελοια πλασματα σε θεσεις κομματικης, συνδικαλιστικης, η πολιτικης εξουσιας.
Ειμαι 18αρης. Περασα την απολυτη απομυθοποιηση της Ελληνικης πραγματικοτητας σε αυτο το διαστημα. Στα 9-10 μου, μπεναμε στο ευρω(EURO) και πιστευαμε οτι ημασταν βασιλιαδες του κοσμου. Υστερα φεραμε και τους Ολυμπιακους και αρχισαμε να αναβιωνουμε την αιγλη του αρχαιου παρελθοντος. Πηραμε και ενα EUROπαικο κυπελο, νικησαμε και μια EUROVISION… Ε το ειχαμε πιστεψει οτι ημασταν θεοι, με το EURO για συνοδοιπορο.
Και ξαφνικα, ολα καταρευσαν. ‘Ανακαλυπτουμε’ πως ολα ειναι ενα ψεμα. Μια καλοστημενη και καλοζυγισμενη απατη απο τα μεγαλα συμφεροντα δηλαδη.
Γι’ αυτο λοιπον, ως εκπροσωπος της νεας γεννιας, δε μπορω να δικαιολογησω ουτε τους παλαιοτερους, ουτε τους νεοτερους, που ξαναπεφτουν μεσα σε αυτα τα παιχνιδακια “της εξουσιας.” Εχωντας μαθει απο το παθημα, πρεπει να συσπειρωθουμε σωστα. Να πουμε οχι στις κατευθυνομενες κρουσεις βιας που αποχαυνωνουν το κοινο, οχι στους δημαγωγους (που ειναι ΠΑΝΤΟΥ), οχι στα κομματικα τζακια. Να πουμε ναι στη λογικη σκεψη, ναι στην καινοτομια, ναι στη νεα γεννια.
Αλλιως σωτηρια δεν εχουμε…
Αυτα… Σορρυ που το κουρασα…