Η πίστη είναι ιδεολογία και η ιδεολογία είναι το μεσοδιάστημα ανάμεσσα γνώμης και γνώσης.
Χαρακτηριστικό της Ελληνικής φυλής είναι η διαρκής αναζήτηση της αλήθειας και όχι η πιστή υποταγή σε γνώμες.
Το πεπερασμένο της ζωής μας πρέπει να καταστήσει δόγμα το δελφικό ΓΝΩΘΙ ΜΑΘΩΝ στη βάση του εν οίδα ουδέν οίδα, για να καταστήσει το αδιάκοπο της γνώσης στο διηνεκές.
Ο Έλληνας έχει έμφυτο τον ηθικό νόμο, έχει συνείδηση του δικαίου και του αδίκου και δεν χρειάζεται ούτε θεό, ούτε απεσταλμένους του να του υπαγορεύσουν νόμους.
Οι Έλληνες κατανοούν την αξία της παιδείας, αφού αποστολή της είναι να δώσει στον άνθρωπο γνώση και όχι γνώμη μέτρων και σταθμών αυτών που ορίζουν το δίκαιο.
Οι Έλληνες, χειραφετημένοι από θρησκείες, ως νομοθέτες επιλέγουν τους σοφούς των πόλεών τους.
«Κόσμον τόνδε, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ην αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα.» Ηράκλειτος